روزانه اکثر کسانی که با آنها سر و کار دارم کوریایی هستند: استادانم، هم صنفانم و... در دانشگاه هم جمع کثیری از کوریایی ها مشغول تحصیل هستند؛ اینکه هرروز با آنها سر و کار دارم و اینکه هم اتاقیم هم کوریایی است، خیلی چیزها درباره فرهنگ، زندگی، اقتصاد، سیاست و تاریخ کوریای جنوبی به من می آموزند. کوریای جنوبی یکی از جمله کشورهایی است که بیشترین پیشرفت را در بخش صنعت، تکنولوژی و اقتصاد کرده است. مردم کوریا از لحاظ سطح زندگی در مراتب بالایی قرار دارند و هم ردیف کشورهایی پیشرفته به شمار می روند. «شهر سیول، پایتخت کوریای جنوبی، آنقدر زیبا و حیرت انگیز ساخته شده است که گویی خدایان در اعمار آن نقش داشته اند. این جمله را یکی از دانش آموزان افغان که سال قبل در برنامه سیاحتی دانشگاه به کوریا رفته بود، برایم می گفت.
اینکه کوریای جنوبی بهترین اقلام و کالاهای تجارتی و اقتصادی را در کنار کشورهای جاپان، آلمان، ایالات متحده و چین می سازد، غیر قابل انکار است. این کشور از لحاظ تکنولوژی به مثابه پیشرفته ترین کشورهای دنیا است. شرکت سامسونگ که معروفیت خاصی از لحاظ تکنولوژی در دنیا دارد، از جمله شرکت های کوریای جنوبی است. کوریای جنوبی برعلاوه این ها از لحاظ فرهنگ نیز در سطح بالایی قرار دارد. فرهنگ این کشور با وجودیکه تأثیر زیادی از ایالات متحده آمریکا گرفته، است، با آنهم کاملاً منحصر به فرد به نظر می رسد.نحوه رفتار کوریایی ها در دانشگاه با باشندگان کشورهای دیگر مثل روسی ها، چینایی ها، افغان ها و مغولی ها متفاوت است. این خود نشانه ای از پخته گی فرهنگ این کشور است. احترام اساسی ترین محور فرهنگ این کشور است. در فرهنگ کوریای جنوبی کسی که از لحاظ سنی بزرگتر است، همیشه احترام خاصی می گردد. افراد مختلف السن هم دیگر را دوست خطاب نمی کنند؛ یعنی اینکه فقط افراد هم سن دوست های صمیمی شده می توانند. البته منظور از دوستی اینجا بیشتر همان دوستی خیلی نزدیک است که اکثر جوان ها با هم دارند باشد....
اکنون کوریای جنوبی مثل تمام کشورهای پیشرفته دیگر است و از همه لحاظ در سطح بالایی قرار دارد. اما سوال اینجاست که چطور و چگونه این همه تغییر در کوریای جنوبی اتفاق افتاد؟ وقتی به گذشته کوریای جنوبی و اینکه چگونه کوریای جنوبی به مرحله امروزی رسید، برگردیم، خیلی عجیب و متفاوتتر از دیگر کشورها به نظر می رسد.
کوریای جنوبی مثل کشور ما تاریخ پنج هزارساله ندارد و مردم به طولانی بودن تاریخش مثل مردم کشور ما نمی نازند. کوریای جنوبی به آنچه دارد فکر میکند و مینازد و به آنچه میتواند افتخار میکند. کوریای جنوبی شاید تاریخ بیش از چهل یا پنجاه سال ندارد؛ البته این تاریخ معاصر کوریای جنوبی است؛ یعنی اینکه کوریای جنوبی قبلاً هم بود، ولی مثل امروز مستقل نبود و چیزی به اسم کوریایی جنوبی وجود نداشت. کوریای جنوبی فقط پنجاه سال پیش به وجود آمد؛ آن هم وقتی که کوریا به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شد.
کوریا آن روزها قطعاً یک کشور پیشرفته نبود. مثال خوب آن کوریای شمالی است که بخشی از کوریای قدیم است؛ ولی برعکس کوریای شمالی، کوریای جنوبی به بزرگترین قله های پیشرفت رسیده است.
کوریای جنوبی چهل سال قبل از شر جنگ های داخلی رهایی یافت. مثل کشور ما که حالا دارد این تجربه را آزمایش می کند. البته شاید شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کوریای جنوبی با شرایط فعلی کشور ما فرق داشته باشد، ولی چیز مهم این است که این کشور چهل سال پیش از جمله کشورهای فقیر دنیا به شمار می رفت، ولی امروز از جمله بهترین کشورهای دنیاست.
سان یان جی، یکی از استادان دانشگاه ما است. او همراه ما در خوابگاه زندگی می کند و یکی از جمله دوستان خوبم است. وی تحصیلاتش را تا سطح دکترا در ایالات متحده تمام کرده است. بعضی وقت ها که با هم شبانه می نشینیم و صحبت می کنیم، خیلی چیزهای جالبی درباره کوریا برایم می گوید. وقتی قصه های دوران کودکیش را که مربوط حدود سی سال پیش می شود، برایم قصه می کند، احساس می کنم که شرایطش در آن وقت خیلی بدتر از شرایط دشت برچی در کابل بوده است؛ اما وقتی درباره پیشرفت یک بارگی آن حرف می زند خودش هم تعجب می کند و می گوید کوریای دوره کودکی من با کوریای حالا مثل زمین و آسمان از هم فرق دارد.
خوب، کوریای جنوبی فقط در فاصله چهل سال توانست پیشرفت چشم گیری کند و حال نیز به سرعت در حال پیشرفت است. اما من هنوز دلیل واقعی و عواملی که کوریای جنوبی را بعد از چهل سال به این مرحله رساند پیدا نکرده ام، ولی در سدد هستم تا بتوانم این راز را دریابم. از آنجایی که با دانشجویان کوریایی یکجا هستم شاید در این راه کمکم کنند. در ضمن در نظر دارم اگر بتوانم در یکی از برنامه های سیاحتی دانشگاه، به کوریای جنوبی بروم و از نزدیک این کشور را ببینم. شاید کسی سوال کند چرا درباره کوریای جنوبی می نویسم. شاید یکی از دلایل آن کشور خودم باشد که واقعاً به یک پیشرفت و تغییر فرهنگی، اقتصادی و صنعتی اساسی نیاز دارد.
طوری که قبلاً نیز اشاره شد، نکته جالب و آموزنده، تفاوت کوریای شمالی و جنوبی است. این دو کشور هر دو در یک زمان و در عین شرایط و از یک کشور به اسم کوریا جدا شدند، ولی هرگز نمی شود این دو کشور را فعلاً از لحاظ صنعت، پیشرفت، اقتصاد، فرهنگ و دیگر چیزها مقایسه کرد. تمام افتخارات کوریای شمالی فقط در بخش فعالیت های نظامی است، در حالیکه در دیگر بخش های زندگی این کشور به هیچ وجه کشور پیشرفته ای نیست. البته این خود یک سوال اساسی است که چرا کوریای شمالی نتوانست به اندازه کوریای جنوبی پیشرفت کند؟ چرا کوریای شمالی برعکس کوریای جنوبی خودش را در یک محدوده جغرافیایی کوچک محو می کند، حالانکه کوریای جنوبی در حال وسعت فرهنگ و قدرتش در سطح جهان است؟
پاسخ به این سوال ها می تواند ما را کمک کند تا بتوانیم دلیل پیشرفت کوریای جنوبی را پیدا کرده و از برخی تجربیات ایشان برای پیشرفت کشور خویش استفاده کنیم. هنوز هم پیشرفت کوریای جنوبی برای من به مثابه یک معماست. منتظر نوشته های بعدی درباره این معما باشید
نوشته شده ی نسیم ساحل
برگرفته از سایت معرفت
نوشته شده ی نسیم ساحل
برگرفته از سایت معرفت
تشکر نسیم عزیز
پاسخحذفتلاش میکنم تا با واقعیت های اطرافم با دیدی نغز گونه تر بنگرم تا باشد که چیزهای بیشتری بیاموزم و به خود نیز تکانی دهم .
از اینکه مرا متوجه این نکته ساختی جهانی سپاس
قربانت
مقداد
تشکر نسیم جان.موضوع بسیار جالبی را مطرح کردید. به امید آنکه روزی کشور ما هم دستاورد های همانند داشته باشد.
پاسخحذفپیروز باشید
عالی است نسیم جان، فقط جمله ی را که از قول یک دانشجوی افغان اشاره کرده اید " پایتخت کوریای جنوبی آنقدر زیبا ساخته شده است که گویی خدایان در اعمار آن نقش داشته است " که به شکل ضمنی باور داشتن وی را به خدایان متعدد نشان میدهد برایم کمی غیر عادی بود.
پاسخحذفمن همچنان درکوریا جنوبی زندگی کردم ودران جا ماستری خوب را نیز گرفته ام اما حالا وقت اقامه من ختم شده است چطور میتوانم که دوباره به انجا سفرداشته باشم معلومات بدهید
پاسخحذف